Suportivna psihoterapija je jedan od najstarijih oblika lečenja i vid psihoterapije u kojoj je ključan terapijski činilac podrška klijentu, kao i interpersonalni odnos između „dve duše“, klijenta i psihoterapeuta.

Ovaj vid psihoterapije koncetriše se dominantno na dešavanja „sada i ovde“, a terapijski ambijent i razmena služe tome da klijent prihvati sebe i počne da se adekvatnije prilagođava okolnostima u kojima živi, realnosti i spoljašnjem okruženju.

Akcenat je na pacijentovom svesnom saznanju o disfunkcionalnostima, kao i jačanju tzv. koping mehanizama, odnosno sposobnosti da se toleriše napor i duševna bol. U atmosferi prihvatanja, empatije i neosuđivanja, kada terapeut „postaje“ dobra, aktvna roditeljska figura, klijent proživljava korektivno emocionalno iskustvo koje najviše utiče na njegovu pozitivnu psihičku promenu i sazrevanje.

Učestalost viđanja terapeuta i klijenta, dužina trajanja seansi i dužina lečenja, fleksibilni su, a ciljevi tretmana strogo individualni. Indikaciono područje suportivne psihotereapije je široko i obuhvata klijente sa poremećajima prilagođavanja, akutnom reakcijom na stres, klijente u periodu žalovanja, klijente sa karakternim poremećajima, anksioznim poremećajima, psihosomatskim poremećajima, zavisnike od psihoaktivnih supstanci i alkohola, klijente sa problemima svakodnevnog življenja vezanih za brak, roditeljstvo, porodicu i druge.